Het woord dyscalculie komt uit het Grieks en betekent letterlijk: niet goed kunnen berekenen.
Dyscalculie is een rekenstoornis die vaak samengaat met nog een aantal andere beperkingen, zoals ruimtelijk inzicht, klokkijken, slechter geheugen, spellingsproblemen, gebrek aan inzicht. Er zijn aanwijzingen dat het een aangeboren erfelijke stoornis is, met een neurologische achtergrond. Er is pas sprake van dyscalculie als er een discrepantie bestaat tussen rekenprestaties en prestaties op andere leergebieden.
Bron: Jo Nelissen, Freudenthal Instituut.
Op het gebied van dyscalculie volgen we het protocol Dyscalculie en ERWD (Protocol Ernstige Reken- wiskundeproblemen). In het Protocol Ernstige Reken-Wiskundeproblemen en Dyscalculie (ERWD) wordt beschreven wat het onderwijs kan doen aan het signaleren en begeleiden van leerlingen met ernstige reken-wiskundeproblemen en hoe er uiteindelijk geconstateerd kan worden of er sprake is van dyscalculie.
In tegenstelling tot onderzoek naar dyslexie (EED), valt het onderzoek naar dyscalculie niet onder de Jeugdwet van de gemeente IJsselstein. Dat betekent dat de gemeente geen vergoed onderzoek/zorg m.b.t. dyscalculie aanbiedt. Het volgen van het protocol ERWD is zeer arbeidsintensief voor de leerling, ouders en school en zal in intensief overleg uitgevoerd moeten worden. Daarnaast wordt de route naar dyscalculie onderzoek nog niet gefaciliteerd door de gemeente. Dat betekent dat er een grote rol voor ouders is weggelegd.
Wanneer bij een leerling dyscalculie is vastgesteld, zal samen met de orthopedagoog/psycholoog, de leerkracht, leerling, ouders en intern begeleider gekeken worden op welke vlakken er compensatie of dispensatie plaats kan vinden. Omdat er bij dyscalculie geen vastgestelde regels zijn en kinderen op verschillende gebieden moeilijkheden kunnen ervaren, hechten wij groot belang aan de adviezen vanuit onderzoek.